derim ya hep; büyük şeylerin yokluğuyla yaşamayı öğrendim çoktan, bir başkasınınkine de alışırım diye. bir yerde yanlışmışım, bir tek senin yokluğun alışılmazmış. gitmezsin gidemezsin yanımdan biliyorum. dolaş gönlünce ben burdayım,seni bekliyorum...oradaki martılar gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
dile gel