ne bu be

canım acıyor işte kaçamıyorum. ne olduğunu bilmediğim bir acı ama beni yapayalnız kaldığıma ikna eden bir acı bu. bir yandan da korkma diyor ama iyi oldu eninde sonunda büyüyecektin diye ikna ediyor beni. her gün biraz daha değiştiğimin farkındaydım ama son iki haftada bir anda bu kadar büyür mü insan diye şaşırmaktan kendimi alamıyorum. evet beni seven bir kaç kişi var etrafımda şanslıyım ki ama bazı eksiklikleri dolduramıyorum bir türlü ona bu kadar bozuk atıyorum. aynada yüzümü görmekten kaçınıyorum kaç zamandır. herşey yolundaymış gibi göstermeye o kadar alıştırdım ki kendimi aynaya baktığım anda herşeyin altüst olmasından korkuyorum.