Salı, Eylül 07, 2010

ege ye yerleşmeli yalnız kalmalıyım ben biliyorum derdimi. huzur bulur muyum bilmem kafam rahat olur mu bilmem ama benim burdan gitmem lazım. geride bıraktıklarıma yanar mıyım vicdan azabı duyar mıyım bilmem ama gitmem lazım. korkmadan ilk fırsatta yapmam lazım. yoksa asla olmak istediğim insan olamayacağım gibi hissediyorum. belki de çoktan gittim ben...küçük evimde akşam esintisinde üzerimde şal, gözlerimde dopdolu geçmiş yıllar,yaşadığım aşklar, elimde sıcacık bir fincan çay, tabla da yarısı içilmiş bir sigara bıraktıklarımı,kalsaydım olacakları düşünüyorum aslında tam şuanda. konuşabilseydim anlatabilseydim derdimi, o da anlasaydı belki kalırdım diyorum hala. ama o hiç dinlemedi beni hep kırdı.hep saygı gösterdim ama beni hiç dinlemedi. ama elimden geleni yaptığıma inanıyorum. ne yazık benim ailem kalmadı.uğraştım ama beceremedim.

4 yorum:

  1. ne bu karamsarlık be insan?

    YanıtlaSil
  2. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  3. özendim şu an anlattığın manzaraya sana komşu olmaya geldim..

    YanıtlaSil
  4. olmadı çocuk. sevmedim o sondan önceki cümleyi hiç.

    YanıtlaSil

dile gel