Salı, Eylül 07, 2010
ege ye yerleşmeli yalnız kalmalıyım ben biliyorum derdimi. huzur bulur muyum bilmem kafam rahat olur mu bilmem ama benim burdan gitmem lazım. geride bıraktıklarıma yanar mıyım vicdan azabı duyar mıyım bilmem ama gitmem lazım. korkmadan ilk fırsatta yapmam lazım. yoksa asla olmak istediğim insan olamayacağım gibi hissediyorum. belki de çoktan gittim ben...küçük evimde akşam esintisinde üzerimde şal, gözlerimde dopdolu geçmiş yıllar,yaşadığım aşklar, elimde sıcacık bir fincan çay, tabla da yarısı içilmiş bir sigara bıraktıklarımı,kalsaydım olacakları düşünüyorum aslında tam şuanda. konuşabilseydim anlatabilseydim derdimi, o da anlasaydı belki kalırdım diyorum hala. ama o hiç dinlemedi beni hep kırdı.hep saygı gösterdim ama beni hiç dinlemedi. ama elimden geleni yaptığıma inanıyorum. ne yazık benim ailem kalmadı.uğraştım ama beceremedim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
ne bu karamsarlık be insan?
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilözendim şu an anlattığın manzaraya sana komşu olmaya geldim..
YanıtlaSilolmadı çocuk. sevmedim o sondan önceki cümleyi hiç.
YanıtlaSil