zorlanıyorum

hep gücümün yetersiz olduğunu düşünürdüm son bir yıla kadar. bir yıldır daha dik durduğumu düşünüyorum çünkü ağır bir darbeden sonra tek başıma durmam gerektiğini anlamıştım. başardım da daha fazla gülücük saçar daha fazla kişiyle konuşur oldum. bir dostum bana etrafında çok insan var bu hiç de iyi değil demişti. bu kadar fazla kişiyle iyi olman pek sağlıklı değil. doğruydu söylediği ama yeni yeni itiraf edebiliyorum ki ben yalnızlıktan korkuyorum. hayatım boyunca da hep bulduğum herşeye dört elle sarıldım yalnız kalmak korkusuyla. işte son bir yıldır yalnızlığı tatmış bir insan olduktan sonra daha güçlü olabiliceğimi farkettim. çok değil ama yeterli kişi bulunduruyorum artık etrafımda. bu kadar fazla bağın kopamayacağına inanmıştım hep ama. kopardım yavaş yavaş. şimdi görsem sadece hoş bir sohbet edebilirim ama beni sımsıkı tutan ipler yok artık ellerinde. özlüyorum ama eskilerden birilerini. istiyorum bazen yanımda olsunlar ama bir yandan da olmasınlar diyorum . verdiğim kararları tekrar tekrar düşünmeden yola devam edebilmek istiyorum. yaptığıma inanırken bazı şeyler kurcalıyor kafamı tadım kalmıyor. tartışmaktan nefret ediyorum.