ne bu hisler

bir yerlere gideyim istanbulu görüyüm ne biliyim deniz kenarında bir yerde huzur bulmaya çalışıyım isterken bir anda durdum. hareketsizlik daha çok huzur vericek gibi gelmeye başladı. evden çıkmasam. otobüs beklerken herhangi birine binmesem, düğmeye bastıktan sonra durakta inmesem sanki daha güzel olcak herşey gibi gelmeye başladı. çarşamba günkü eskişehir bile gözümde büyüyor desem...aylak madam bile canımı sıktı bugün. iki gündür bazı insanlar haddi olmadan hakkımda yorum yapıyor patlamama çok az kaldı.